Geçen hafta Sevgili Deniz Arslan hocam, 2.lig Play-off yarı final maçlarından çok güzel röportajlar ile Ülkemizin en ücra köşelerinden (Van gibi) gelmiş Kadın Voleybol takımlarımızın Antrenörlerine mikrofon tuttu..
Elinden geldiğince onların başarı hikayelerini ve sorunlarını dinlemeye, bizlere ve Voleybol camiasına iletmeye aracılık etti. Biliyorum ki, benim gibi Voleybol sevdalısı çoğunluğunuz, “Gururla ve hayretle başarı hikayelerini” dinlediniz ve dinlemeye de hazır olun. Finallerden sonra çok daha enteresan hikayeler dinleyebiliriz.
Ben o konuşmaları dinledikçe, bir kez daha ülkemin Beden eğitimi öğretmenleri ile Voleybol Antrenörlerimizin ne kadar ‘Voleybol sevdalısı ve delisi’ olduğunu anladım.
Neden mi?
Bu ülkede ceplerine, bir milyon (Rakamla yazmak istemedim) YTL Primi beğenmeyen Milli Futbol Takımı oyuncularının birbirlerini yemelerini, antrenör ile kavgalar etmelerini, gazeteci dövmelerini gören bu SPOR (Futbol) BASINI’nın, böylesi içten ve samimi Voleybol emekçilerine ve sporcularına bir destek vermelerini diledim ve diliyorum. (Haftanın karmasını yazan Voleybol gazetecileri arkadaşlara bir tüyo vermiş olayım !)
Evet, belki futbol kadar on binleri bulan seyircileri yok, bu ülkede Voleybolumuzun ama yüreklerinde en küçük “Maddi menfaat” beklemeyen, binlerce Antrenör ve Sporcusu var.
Evet, milyon liraları bulan, Futbol Amatör kulüpleri gibi yıllık bütçeleri yok O’nların ama bir simit-ayran içerek antrenmana çıkan Altyapı oyuncuları var.
Evet, belki istedikleri anda sorunlarına çözüm bulamayan yöneticiler ve kulüp sahipleri, Resmi sıfatlı devlet kadrolarında çalışan memurlar veya başkanları yok ama, BUNLARA ÇARE ÜRETEN KENDİ BEYİNLERİ ve İRADELERİ ile MÜCADELE GÜÇLERİ VAR..
Burada bir ayırım yapmak istiyorum; özellikle İlçe ve İl Belediye Başkanlarının, harika ve övünülecek DESTEKLERİNİ DUYDUK.. Bu sözler, Voleybol dünyamızın sadece İstanbul, Ankara ve İzmir gibi Büyükşehirlerinin uhdesinden ayrılıp, Van gibi, Muş gibi, Düziçi, Tarsus, Urfa ve Maraş gibi nispeten doğudaki illerde, ne kadar ETKİLİ Olduğunu bizlere gösteriyor. 2000-3000 Seyirciyi salonlara çeken, Voleybol Kulüplerinin, Federasyonumuz için ne kadar önem taşıdığını gözler önüne seriyor.
Artık Federasyonumuzun özellikle yerel Resmi Kurum ve Yöneticiler ile birlikte düşünmek gerektiği, sorunların çözümünde onlar ile ortak kararlar alması gerektiği ve onlardan gelecek sorunlara kulaklarını biraz daha dikkat ederek açmaları gerekecektir diye düşünüyorum. Nüfusu 40-50.000 leri bulan İlçelerde her hafta 3000 seyirciyi Ortak bir alana çeken, ‘Voleybol’dur. Bu seyirci için az diyenlere bir istatistik vereyim; Evvelki haftanın resmi Maç Seyirci İstatistiklerinde, Efeler ligi Ortalaması 750 kişi civarı.. Galatasaray-Fenerbahçe Maçının seyirci rakamı (o haftanın en yükseği) 1.950 dir..
Şimdi geleyim yazımın başlığı olan TARTIŞMA ya…Deniz Arslan Hocam’ın yaptığı söyleşilerinde, Antrenör arkadaşlar pek belli etmese de, YARI FİNAL ve FİNAL GURUPLARININ “ BÖLGESEL” OLMADIĞINI söyleyerek, bütçesi bol ve Güçlü Sponsor desteği olan Kulüpler ile aynı kefede olmalarının PEK ADİL OLAMAYACAĞINI ama MÜCADELE EDECEKLERİNİ SÖYLEDİLER..
Sizce de; Van’dan veya Muş’dan belli ve kısıtlı oyuncu kadrosu ile gelen bir takımla, İstanbul Vakıfbank ve Ankara Karayolları sultanlar ligi takımları veya Kuzeyboru gibi güçlü sponsoru ile tecrübeli oyuncu kadrosu olan bu Kulüplerin AYNI ŞARTLARDA ve AYNI GURUP da MÜCADELE ETMESİ, EŞİT Mİ? ADİL Mİ?
Sağlıcakla Kalın
EVOLEYBOL.COM 