Kadınlar voleybolu ülkemizin tartışmasız en başarılı olduğu spor branşı. Böyle olmasına rağmen ne yazık ki yeterli ilgiyi hiçbir şekilde göremiyor. 2003’te Avrupa 2.liği ile başlayan ve bize Dünya Şampiyonası 5.liği, World Grand Prix 3.lüğü, Avrupa Şampiyonası 3.lüğü, olimpiyatlarda ülkemizi temsil etme gibi birçok başarıyı tattıran kadın voleybolcularımızın artık yavaş yavaş misyonunu tamamlayıp bayrağı yenilere verme zamanı gelmişti. Neslihan Demir, Esra Gümüş, Gözde Kırdar, Eda Erdem, Gülden Kayalar gibi kemik kadroyu oluşturan sporcularımıza sonradan Naz Aydemir, Neriman Özsoy gibi sporcular monte ediliyordu. Tecrübeli oyuncularımızın birer birer milli takımdan aflarını istemeleri veya voleyboldan emekliliğe ayrılmaları federasyonu ve antrenörümüz Guidetti’yi bir arayış içine sokmuştu.
Geçen sene World Grand Prix’de neredeyse ikinci lige düşme tehlikesi yaşadıktan sonra akıllarda birçok soru işareti vardı. Guidetti’nin daha önce “sistemini bilen” oyuncuları çağırıp başarısızlığa uğramasından sonra ne yapacağı merak konusuydu. Eleştirilerin gücü mü, federasyon mu yoksa Guidetti’nin gerçekleri daha iyi görmesi mi sebebi tam olarak ne olduğunu bilemeyiz ancak antrenörümüz bu sefer “bütün yıl ilk 6 oynayan” oyuncuları seçmesiyle hepimiz heyecanlandık. Birkaç isim haricinde eminim herkes bu kadroda hemfikirdir.
Bu yaz dönemi yeni sultanlarımızın neredeyse tamamı için dünya arenasında kendini ispat etme şansı için çok önemliydi. Naz’ın hamile olması, iki önemli ve tecrübeli oyuncumuz Gözde ve Neslihan’ın voleybolu bırakması takımda büyük bir tecrübe kaybına yol açtı. Ben dahil birçok voleybolsever ”2018 Dünya Şampiyonası için Gözde ve Neslihan’ı ikna edip son bir kez milli takım formamızı giymelerinin sağlanması gerektiği’ ni düşünüyorduk. Ancak Eda’nın kaptanlığı, ablalığı ve sahadaki duruşuna gençlerimizin özverili, öz güvenli ve dirençli oyununa Guidetti’nin taktik ve oyun tecrübesi de eklenince her şey bambaşka oldu. Takımımız, eski adı World Grand Prix olan dünyanın en uzun ve zorlu turnuvası Volleyball National League’de ilk 6 içerisine girip finallere kaldı.
Bana göre başarımızın sırrı “yıl boyunca ilk 6 oynayan oyuncuların Milli takıma seçilmesi”ydi. Turnuvalara bakıldığında genç ve yıldız takımlar seviyesinde dünyada en başarılı takımlara sahibiz. Ancak bu başarıları A takım seviyesine taşımakta çok güçlük çekiyoruz. Eczacıbaşı, Vakıfbank ve Fenerbahçe ve gibi büyük bütçeli takımlarımız hem Avrupa hem dünya şampiyonu olsalar da takımı sürükleyenler Boskovic, Larson, Mirka Francia, Y.K.Kim, Gamova, Sokolova, Glinka, Brakocevic, Zhu Ting gibi yabancı dünya yıldızları oldu. Türk oyuncularımız genelde bu yabancıların dominant olduğu sistemler içerisinde tamamlayıcı ve yardımcı oldular. Özellikle genç oyuncularımız yedek kulübesine hapsolup sadece servis atmak için veya skor farkı açılıp setin kaderi belli olduktan sonra sahaya sürüldüler. Sorumluluk almayan, sahaya sürülmeyen oyuncularımız hem oldukları yerde saydılar hem de öz güvenleri kırılıp yarıştan koptular. Tabi oynamayı isteyip sözleşmesi veya yetiştiği kulüpten yaş itibariyle ayrılamayanlar olduğu kadar, maddiyatı ve “büyük kulüp rüyası”nı seçenler de olmuştur. Hem gençlerimiz, hem kulüplerimiz hem de federasyonumuzun bu konuda el ele adımlar atması gerektiğini düşünüyorum.
Oynayan sporcunun yükselişinin en güzel örneklerinden biri olan Naz Aydemir, genç yaşında Eczacıbaşı A Takımı’nda as oynamaya başladı. Bu sorumluluğu veren Eczacıbaşı’nın payı yadsınamaz. Sonrasında Fenerbahçe’de Ze Roberto ve Vakıfbank’ta Guidetti gibi iki antrenörün elinde as oyuncu olarak sahada olan Naz Aydemir üst üste 10 defa Şampiyonlar Ligi 4’lü Finalleri’nde boy gösterdi. Eda Erdem de Beşiktaş’ta ve 2008’de geldiği Fenerbahçe’de genç yaşından itibaren as oynayarak Türkiye’nin tartışmasız en iyi orta oyuncusu haline geldi. Dünya starımız Neslihan Demir’de 16 yaşından beri sürekli as oynayarak sürekli sorumluluk alarak yıllarca ülkemizin en önemli oyuncusu oldu.
Gözde Kırdar ise yıllarca Olena Gashuka, Sylvia Roll, J. Nikolic, Debby Stam gibi oyuncuların arasında kendine yer bulmakta güçlük çekti. Ancak 25-26 yaşından itibaren as oynamaya başlayan değerli oyuncumuz her geçen tecrübelenerek yükselişe geçti ve hem milli takımımızın hem de Vakıfbank’ın kazandığı başarılarda büyük söz sahibi oldu. Aynı senaryoyu Meliha İsmailoğlu da yaşıyor. İlbank’ta yaptığı çıkışla milli takımda as oynamaya başlayan genç sporcu Fenerbahçe’ye transfer oldu ve yedek kulübesine hapsoldu. Bu kazandığı ivme ve form yedek kaldığı sürede gittikçe körelerek öz güvenini kaybetti. Bu senenin başında Eczacıbaşı’ya transfer olup as oynadığı için tekrar form kazandı ve milli takımda yerini perçinledi. Bu iki oyuncumuzun as oynamasıyla form durumu bizlere çok güzel örnek olacak cinsten.
Şeyma’nın geçen sene cesur kararla yedek oturduğu ve antrenörüyle yıldızı barışmadığı Fenerbahçe’den as oynayacağı Beşiktaş’a transfer olması ve bu sene de yine oynayacağı ligimize yeni yükselen THY takımına transfer olması kendi adına çok önemli hamleler oldu. Aynı şekilde Hande Baladın da Galatasaray’a kiralanarak oyuncunun geleceği adına çok büyük bir adım attı.
Guidetti’nin koçluğunda, Eda Erdem’in kaptanlığı ve ablalığıyla lig etabında as oynayan genç oyuncularımız her etabı farklı ülkelerin ev sahipliğinde farklı milli takımlarla lig usulü karşılaşılan FIVB Volleyball National League’de final etabına kaldılar. Çin’in Nanjing şehrinde yapılan finallerde ilk maçta Birleşik Devletler’e 3-2 kaybedip ikinci maçta Sırbistan’ı 3-2 yendi ve yarı finale yükseldiler.
Yarı finalde Brezilya’yı adeta silerek finale çıktılar. Altın madalyaya uzanamasalar bile bize büyük bir umut oldular ve milli takım formasının hakkını veren, terinin ve emeğinin son damlasına kadar savaşan dişli, inatçı ve dinamik bir ekip oldular. Umarım yakaladığımız bu form ile heyecan önümüzdeki turnuvalarda da devam eder ve beklediğimiz başarıları teker teker yakalarız.
EVOLEYBOL.COM 