Çooook ve çok üzgünüüm, mutsuzum. Yaklaşık 4,5-5 ay önce bana “Hadi tatlı cadııım… Tam da yazma zamnanın. Neyi bekliyorsuuun?” demişti. Ama ben de tam da o sıralarda , fani babamı kaybettiğimi söyleyince ” Neden bana söylemedin be Tatlı Cadım?” diyerek kızmıştı.
Babamın fani, annemin cadı olduğunu O da bilmiyordu ki…
Ne kadar bir yarım cadı bir yarım da fani olsa; arka arkaya iki babamı kaybetmeyi kaldırmam zor olsa da zaman aldı… Zor geldi bana bu gidişler…
Ne süslü kargam, ne süpürgem ve ne de sihirli kürem; hiç birisi beni, bu arka arkaya gelen, “fani” dense de değer verdiğim insanların vefatlarını haber de vermediler, avutamadılar da.
Şimdi kara-kara “Babam da Hasan Hoca’m da yok. Ben cadı olsam kaç yazar?” diye düşünmekten kendimi alamıyorum.
Zaman kendimi toplama zamanı… Çok kısa zamanda toparlanıp, tekrar aranızda olacağım.
EVOLEYBOL.COM 
Öncelikle başınız sağolsun .Lùtfen yazılarınıza devam edin
BeğenBeğen