GURUR, MUTLULUK VE DUYGU DOLU BİR GÜN

Hepinizin bildigi gibi NCAA ( National Collegiate Athletics Association yani Amerikan Kolej Sporları Kurumu ) bir üniversite sporları ligi.
Bu lig başlı başına bir endüstri ve Amerikan toplumunun çok severek yakından takip ettiği  bir spor etkinliği. Amerikan kültürünün de önemli bir parçası.  Ayrıca inanılmaz miktarlarda TV yayın hakları ve sponsor gelirleri olan çok üst düzey bir spor organizasyonu.
NCAA nin kendine özgü kuralları ve dinamikleri var. Liseyi bitiren yetenekli öğrenci/sporcu NCAA liglerinde oynayan üniversiteler tarafından ulusal taramalardan sonra burslu olarak transfer ediliyor ( Bakın burası çok önemli. Yani Dünyanın en iyi Üniversitelerinde tek kuruş ödemeden okuyor!)  ve 4 yıl bu ligde mücadele ediyor.  Mezun olunca da NCAA bitiyor.
NCAA de oynayan öğrenci/sporcular ilk yıl (freshman) ikinci yıl (sophomore) üçüncü yıl (junior) ve dördüncü yıl (senior) diye adlandırılıyorlar. En son yıllarını oynayan kıdemli oyuncular, takımın deneyimli, saygı gören oyuncuları oluyorlar ve onlara özel olarak NCAA sezonunun evlerinde oynayacakları son maçlarında “seniors day/night adıyla bir veda etkinliği düzenleniyor.
Bu etkinlikte, oyuncu, ailesi ve yakınlarıyla sahaya çıkıyor. Sahaya çıkarken 4 yıl içindeki başarıları anons edilip oynadığı takımın antrenörleri tarafından hediyeler verilerek seyirci önünde onurlandırılıyor. Oyuncu ömür boyu (alumni adı altında) o takımın bir parçası oluyor, sporu bıraksa bile…Daha sonra bu öğrenci/sporcular okullarından (çoğu derece ile) mezun oluyor, bir çoğu sporu bırakıyor. Çünkü iyi üniversiteler bitirdikleri için önlerine çok cazip kariyer fırsatları koyuyorlar.  Spora devam etmek isteyen bir kısmı ise profesyonel olarak dünyanın değişik ülkelerinde yaptıkları spora devam edip profesyonel olarak kariyer yapıyorlar.
Bu etkinliğin bence en önemli  ve üstünde durulması gereken özelliği voleybola ve voleybolcuya verilen değeri göstermesi.  Bu etkinlikle de iş bitmiyor. Oyuncu mezun olduktan sonra dünyanın neresinde olursa olsun, ne yaparsa yapsın sahiplenip başarılarını paylaşıyorlar.  Onları her yıl düzenledikleri değişik organizasyonlara bir nevi gönüllü voleybol elçileri olarak dahil ediyorlar. Mesela bu sene Nebraska Universitesinden mezun olup Voleybol hayatını Türkiye’de Eczacıbaşı takımında sürdüren Jordan Larson böyle bir etkinliğe katıldı.  Alın size voleybolu sevdirecek, tabana yayacak, salonlara seyirci çekecek bir proje.
Kızım Merve Tanyel 4 yıl önce San Diego Üniversitesinde Psikoloji ve Sosyoloji  ( Çifte ana dal okuyor) eğitimine Voleybol bursu ile başladı. Kısmet olursa Mayıs 2018 yılında mezun olup Türkiye’ye, yetiştiği kulübe dönüp orada voleybol hayatına devam edecek. San Diego Üniversitesi Spor departmanı, Merve ile beraber mezun olacak diğer dört oyuncu için evlerinde oynadıkları son maç olan San Fransisco maçından önce böyle bir tören düzenledi. Merve’nin başarılarının anlatıldığı salondaki dev ekranlara yansıtılan videolar eşliğinde, tüm aile bireyleri, elimiz de Türk bayrağı ile el ele salona çıktık.
Evet, ağladım ama mutluluktan..
Bir baba olarak, bir Türk olarak, dünyanın en büyük ülkelerinden birinde başarıları ile ülkemizi gururla temsil eden, tanıtan, bayrağımızı dalgalandıran kızımla gurur duydum.  Biz buraya geldiğimizde arkamızdan ‘Orada voleybol yok, tamamen körelip dönecek’ diyenlerin, gençlerimize bu anlamda destek olmayıp tam tersine köstek olanların da bu ortamı görmelerini isterdim.
Umuyorum kızım gibi pek çok Türk genci bu yoldan, bu şekilde hem spor hem de eğitim hayatını burada sürdürüp ülkesine, vatanına, insanına faydalı biri olarak donanımlı bir şekilde döner. Çünkü ülkemizin buna ihtiyacı var.
Bu yazımı benim 40 yıldır yaşadığım Amerika’daki bu bilgi ve birikimlerimden faydalanmak isteyen,  beni her zaman destekleyen, ‘Bu birikimlerini lütfen Türk insanı ile paylaş ” diyen, kızım Merve Tanyel’e inanan, onu karşılıksız destekleyen, onun NCAA deki başarılarını ve yeteneklerini okuyucu kitlesiyle paylaşan, ‘‘Spor, eğitim ile birlikte olmalı ”tezini bıkmadan, çekinmeden, yüreklice yazan rahmetli Hasan Ugur Epirden  hocamıza ithaf ediyorum…
Sevgili Hocam; Umarım bulunduğun yerden görüyorsundur…
A15F4A70-58D4-46FB-9859-97EF84633F37

Bir Cevap Yazın

Aşağıya bilgilerinizi girin veya oturum açmak için bir simgeye tıklayın:

WordPress.com Logosu

WordPress.com hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Facebook fotoğrafı

Facebook hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Connecting to %s