Son yıllarda kulüpler bazında Avrupa ve Dünya voleybolunda çok büyük bir hegemonya kurduk. Üç güzide takımımız Vakıfbank, Eczacıbaşı ve Fenerbahçe art arda, neredeyse her sene, sırayla şampiyon oldular ya da dereceye girdiler. Bu başarıları gururumuzu okşuyor ancak bir noktadan sonra seyir zevkinin düşmeye başladığını, güçlü takım ve oyuncu sayısının azaldığını da göz ardı etmemek gerek. Birkaç maç haricinde heyecanlı maç izleyemez olduk. Yarı final , final öncesi maçların tempoları çok düşük ve monoton geçmeye başladı. Oyun temposunun yükselmediği, favori takımın rakip takımı tabiri caizse “döve döve” yendiği maçlar izler olduk. Bir iki takım favori oluyor upuzun turnuvada.
Eskiden, gruplarda tüm takımlar birbirini yenecek güçteydi. Maçlarda kan gövdeyi götürürdü. Mesela Vakıfbank ve Eczacıbaşı gruptan çıkmak için canla başla mücadele ederlerdi. Şampiyona başlamadan birçok favori takım olurdu : İtalya’dan Bergamo , Perugia , Novara , Pesaro , Jesi ; Fransa’dan Cannes ; Rusya’dan Dinamo Moskova, Uralochka , Odintsovo ve İspanya’dan Murcia , Tenerife akla ilk gelenler. Şimdi ise sadece Vakıfbank , Eczacıbaşı ve Fenerbahçe, hatta devlet bankası olduğu için keseyi daha rahat açan Vakıfbank biraz önde.
Günümüzde bloklar ve hücumlar gün geçtikçe erkek maçları gibi sertleşiyor ama oyuncuların motor becerileri, top kontrolleri ve oyun okuma yetenekleri azalmış gibi duruyor. Oyuncular ya hücum yapan ya defans yapan diye ikiye ayrıldı. Basit hata yapan oyuncu sayısının artması, mücadelenin olduğu ralli sayısının azalmasına hatta bazen rallisiz, zevksiz, keyifsiz maçlara neden oldu.
Geçen gün internette dolaşırken Eczacıbaşı Fan grubunda bir dönemlerin süper starı- bana göre gelmiş geçmiş teknik kapasitesi en yüksek 3 oyuncudan biri- olan Logan Tom’u gördüm. Eski birkaç videosunu açtım, baktım. Diğer videolardan birçok eski maçları ve voleybolcuyu izleme fırsatım da oldu. Lioubov Sokolova, Angelina Grün, Taismary Agüero, Logan Tom, Oliveria Walewska, Victoria Ravva ve adını buraya sığdıramadığım pek çok dünya starı… Daha çok teknik hareket, daha çok oyun zekası ve oyun okuma, daha çok rekabet, takımdaki her oyuncunun voleybolun bütün parametrelerinde oyuna katkı verdiğini gördüm. Şimdi gün geçtikçe Voleyboldan neden daha az zevk almaya başladığımı daha iyi anladım.
Eski oyuncular bir bir voleybolu bırakıyor ancak yerine sahada her şeyi yapabilen oyuncular ( Örnek vermek gerekirse manşet alma görevi olmayan pasör çaprazı Grün’ün ne kadar iyi manşet alabildiğini Almanya milli takımında veya yine çapraz olan Sheilla’nın nasıl iyi defanslar yaptığını iki olimpiyat şampiyonu Brezilya milli takımında görmüştük) yerine sadece bir parametrede çok iyi oyuncular gelmeye başladı. Bu da birçok “komik” denilebilecek manşet hatasına sebep oldu maçlarda. Mesela; görevi manşet almak olan köşe oyuncu Kosheleva’yı, 34 yaşındaki pasör çaprazı Neslihan saklamaya çalışıyor! Aynı şekilde Vakıfbank da iki kişi manşet alarak Zhu’yu manşetten kaçırıyor, saklıyor.
Bir orta oyuncu olan Ravva , Cannes takımındayken arka alana geçtiğinde, oyundan çıkmaz, geri alan hücumu yapardı. Brezilyalı orta Walewska da arka alanda iyi manşet defansı olan oyunculardandı.
Kendimizden örnek verecek olursak her pozisyonda oynayan Çiğdem Can Rasna vardı, hatırlayan da vardır Fenerbahçe’de orta oyuncu olduğu zaman arka alanda oyuncu kalıp manşet alır, defans yapardı. Milli takımımızda ve Emlak Toki’de 4 numaradan oynamışlığı var. Orta oyuncu Eda Erdem’in de Fenerbahçe’de manşet aldığını , ikinci pasları bir pasör gibi attığını , arka alanda çok iyi defans yaptığını unutmak haksızlık olurŞimdi ise orta oyuncuların önüne bırakılan hemen hemen her yumuşak dokunuş sayıya dönüşüyor, bazen pas vermek zorunda kaldıklarında ise parmak pasta birçok hata yapıyorlar.
Yazıda değindiğim oyunculara göz gezdirecek olanlar ne dediğimi daha iyi anlayacaklar.
Yazımı da pasör, köşe oyuncusu ve pasör çaprazı olarak oynayan Neslihan’ın oynayamayacağı pozisyon olmadığını da söyleyerek bitiriyorum.
EVOLEYBOL.COM 