Voleybol gerçek hayatin ta kendisidir…
Voleybol bir kişiyle oynanmaz. Ama bir kişi eksikse yine oynanmaz. Bir kişi hem çok önemli, hem de hiç… İlk günden itibaren bu felsefe oyuncunun ruhuna yerleşir. Bu yüzden voleybolda herkes kendi alanında, görevini yerine getirmeye uğraşır. Tıpkı gerçek hayattaki gibi… Görevini gerektiği gibi yapan oyuncu kendisini başarılı kabul eder. Böylece diğer oyuncuların hatalarıyla uğraşmayı öğrenir. Tıpkı gerçek hayatta olduğu gibi… Karşılıklı gerginliğe imkan tanımadığı için birbirini çok sevmeyen kişiler bile ayni takımda oynayabilir. Tıpkı gerçek hayatta olduğu gibi… Karşı takımın topu ne zaman, hangi bölgeden, hangi şiddetle kendi sahasına göndereceğini bilmeyen voleybolcular “her türlü sonuca” hazır halde bekler. Tıpkı gerçek hayatta olduğu gibi… Çocuklar veya gençler voleybolu düzenli olarak oynamayı bıraksa bile hayata kendilerini hazır hissederler. Kazandıkları felsefe ve duruş, onların başarısında büyük rol oynar. Tıpkı gerçek hayatta olduğu gibi…
BU YÜZDEN HAYATIMI ADADIĞIM BİR YAŞAM BİÇİMİDİR BENİM İÇİN VOLEYBOL