ÜSTÜNDAĞ’DA KARABIYIK SENDROMU… / Hasan Uğur Epirden

 

Voleybol Federasyonu Başkanı M. Akif Üstündağ, eski başkan Erol Ünal Karabıyık ile karşılaşmamak için salonun kapısından döndü…

Merhum gazeteci Arman Talay’ın ölüm yıl dönümü nedeniyle Türkiye Spor Yazarları Derneği (TSYD) Ankara Şubesi Toplantı Salonu’nda gerçekleştirilen anma toplantısına Ankara spor camiasından çok sayıda davetli katıldı… Davetliler içinde eski Voleybol Federasyonu Başkanı Erol Ünal Karabıyık da vardı…

Voleybol Federasyonu Başkanı M. Akif Üstündağ, Karabıyık’tan kısa bir süre sonra salona giriş yaparken, kapıda onu karşılayanların Karabıyık’ın da salonda olduğunu söylemeleri üzerine Üstündağ, (!) binasının yakınında bulunan Gençlik Hizmetleri ve Spor İl Müdürlüğü’nde işi olduğunu hatırlayarak (!) anında “U” dönüşü yapıp, toplantıya katılmadan ayrılmış…

Bunu ben uydurmuyorum, Üstündağ‘ın spor anlayışına örnek teşkil eden (!) bu hareketini VİRALSPOR adlı web sitesinde okudum…

http://www.viralspor.com/ustundag-karabiyik-ile-karsilasmamak-icin/

İster istemez insan bazı şeyleri düşünmeden kendini alıkoyamıyor ?…

Madem ki (bahanesi doğrultusunda soruyorum) Gençlik Hizmetleri ve Spor İl Müdürlüğü’nde işi vardı, salona niçin geldi ?…

Bu nasıl bir spor anlayışı, nasıl bir spor adamlığıdır ?…

Karabıyık Başkanın spor camiasında gördüğü saygıdan neden rahatsız olunur ?…

Dedim ya bu, çocukların bile (kargalar da tabii) güleceği kadar basit bir bahaneye sığınmasının gerçek sebebi; Üstündağ’ın, belli ki hala devam etmekte olan, Karabıyık Başkana karşı ezikliği ve mahcubiyeti ?…

İhanet böyle bir şey tabii; başkan olsanız da ezik ve mahcup kalıyorsunuz…

Öyle ya, bir zamanlar yönetimdeki, istisnasız tüm arkadaşlarıyla birlikte sonradan kendilerine koca Voleybol Federasyonu Başkanlığına kadar giden yaldızlı yolu açan Karabıyık Başkanlarına imzalayarak takdim ettikleri “SADAKAT BERATI”na vefasızlık örneği veren bir kişiden gelen böyle bir hareketi olağan karşılamak gerek ?… Daha da ileri giden, hakaret dolu söz ve benzetmelerde bulunan arkadaşlarını da unutmadık ?…

Hayat günümüzde, güven duygularının kaybolduğu, ahde vefanın, saygı ve sadakatın erozyona uğradığı, minik menfaatler uğruna bile her türlü hile/hurdanın yapıldığı, bencilliğin ön plana çıktığı bir yaşamın ucunda sallanmakta…

Günü kurtarmak, kurtarırken de insani duygulardan uzaklaşmak insanlara onur getirmiyor…

Bazı makamlar, ünvanlar; hile, ihanet, yalakalık, yandaşlık vb. Çabalarla (!) elde edilebiliyor. Oysa makamlara ünvanlara ihtiyaç duymayan, onları ilkeleri uğruna elinin tersiyle itenler de var… Bu insanlar, her ortamda el üstünde tutulup saygı görürken kimileri de hep ezik, hep mahcup kalıyor…

Sonunda en büyük sınavdan kaçmanın mümkünü yok !… Hoca efendi musalla taşında yatarken soracak; “NASIL BİLİRDİNİZ ?…”