İlk bölümünü 19 Mayıs tarihinde yayınladığımız, Türkiye’deki yaşamını bırakıp Amerika’ya yerleşen Voleybolcu Gizem Özlükafa röportajının ikinci bölümünü bu gün yayınlaşacağız. ( https://evoleybol.com/2017/05/19/bir-voleybolcunun-amerikadaki-yeni-yasamizor-mu-kolay-mi-sikintili-mi-keyifli-mi/ )
Röportajımızı iki kısma böldük çünkü iki kısım bir arada gerçekten de uzun olacaktı. Belki Doğan Aytaç Aybar gibi sadık okurlarımız bize kızdılar ama şunu da göz ardı etmemek gerekir ki ne kadar keyifli olursa olsun uzun yazılar ilk bakışta insanın gözünü korkutabilir. Bu yazıları sizler rahatlıkla okuyabilesiniz diye yazdığımıza göre sizi yormadan bu işi yapmalıyız.
Nerede kalmıştık? Gizem’ e ‘Türkiye’deki sistem ile Amerika’daki sistem arasında fark var mı?’ diye sordum.
‘Sistemleri biraz değişik ve bazı farklı kuralları var. Ayda bir gün turnuvaları oluyor. 1 gün içinde 5-6 maç oynuyorlar bu turnuvada.. Türkiye’de bu sistem her hafta bir maç şeklinde.. Yaş kategorileri var ve bende 12 yaş grubunun antrenörüyüm.. Farklı bir sisteme daha örnek verecek olursam da Libero burada servis kullanabiliyor. En şaşırdığım ve alışması tuhaf olan bir uygulamaydı benim için. Çalışmalarımız güzel geçiyor. Onlara her gün verdiğim taktikler, paylaştığım deneyimler ve gösterdiğim uygulamalar onları çok etkiliyor. Profesyonel sporcu oluşumun bunda çok etkisi var tabi’’ dedi.
‘Peki orada hayat nasıl? Mutlu musun?’ diye sordum.
‘’Burada olmaktan mutluyum. Amerika’da yaşıyor olabilmekte gerçekten büyük bir şans. İnsana değer veren bir ülke. Her şey insanların rahatlığı için yapılmış.. Tek olay sisteme uyabilmen.. Özgürlükler ülkesi diye boşa dememişler bunu burada yaşayınca daha net görebiliyorsunuz. Kimse kimsenin ne giydiği ne yediği nasıl bir konumda olduğuyla ilgilenmiyor. Hatta rahatlıkları bazen komik bir görüntü bile alabiliyor.. Pijamalarıyla markete gelenler, kafasında bigudilerle yola çıkanlar falan.. Ama dediğim gibi sistemin temelinde rahatlık ve mutluluk yatıyor.. Resmi binaların çalışma sistemi de çok güzel.. Şu ana kadar ne bankada nede hastanede saatlerce sıra beklediğimi hatırlamıyorum. Özellikle bankalarda içeriye giriyorsunuz bomboş, işinizi halledip hemen çıkabiliyorsunuz.. Onun dışında tatil günleri ve özel günlere burada çok çok önem veriliyor.. Normalde sokakta insan pek görmezsiniz Amerika’da. Amerika’nın bağımsızlığının ilan edildiği gün 4 temmuz da ise bütün sokaklar caddeler tıklım tıklım ve akşam üstü olan havai fişek gösterileri inanılmaz! Onun dışında Christmas günü ise marketler bile tatile giriyor kimse çalışmıyor.
‘’Türkiye ile Amerika arasında ilk gözüne çarpan fark ne?’’ diye sordum.
‘Genel olarak bişey söylemem gerekirse aslında Amerika, Asya ve Avrupa ülkelerine göre tamamen farklı.. Kullandıkları hız , kilo veya boy ölçümleri bile değişik. Ya da mesela burada hiç bir Amerikalıya çat kapı gidemezsiniz. Çalıştıkları yerler onlar için sosyalleştikleri en önemli yer o yüzden iş hayatından çok keyif alıyorlar. Ama bizler için iş mecburiyettir olması gerekendir, sosyal hayat iş dışında bir dünyadır. Başlarda zor ve değişik olsa da zamanla ayak uydurabiliyorsunuz ama. Dediğim gibi insana olan saygısı, sunduğu olanaklar ve yaşama özgürlüğü burada bir hayat sürdürebilmek için en önemli unsurlardan. Kendi işini başka bir ülkede gerçekleştiriyor olmak ise insanı çok heyecanlı ve mutlu hissettiriyor..’’
‘Orada başka neler yapıyorsun?’ dedim.
‘Ailemle geçirdiğim zamanın dışında yeni arkadaşlarım, sosyal çevrem var. Onun dışında burada bir tiyatro topluluğumuz var. Yılda bir kere gösteri yapıyoruz. Onun provaları oluyor’ dedi.
‘Türkiye’yi özlemiyor musun?’ dedim
‘İlk geldiğim de çok zorlanmıştım. Oradaki yaşamımı, kültürümü ve arkadaşlarımı özlüyordum. Ama zamanla alışıyor insan’ dedi.
‘Son bir şey söylemek ister misin?’ dedim.
‘Oradaki arkadaşlarıma, herkese Amerika’dan selam ve sevgilerimi gönderiyorum’ dedi.
EVOLEYBOL.COM 