Romen Diojen hepimizin bildiği gibi, gündüzleri de elinde taşıdığı yanan fenerle dolaşırmış ?…
Her gittiği yerde ona sorarlarmış:
-O fenerle ne arıyorsun Diojen ?…
O da hep aynı cevabı verirmiş;
-Gerçek bir adam arıyorum !…
Hikaye bu ya; Diojen‘in yolu bu kez Ankara’ya düşmüş…
Türkiye Voleybol Federasyonu’nu ziyaret edince tüm basın meraklanmış çıkışta etrafını saran basın mensupları, Diojen‘i ilk kez tedirgin ve eli boş görünce sormuşlar:
–Sayın Diojen, ne arıyorsunuz burada ?…
Diojen cevaplamış:
–Bu defa fenerimi arıyorum !…
Türkiye Voleybol Federasyonu, Erol Ünal Karabıyık Başkan döneminden sonra Özkan Mutlugil yönetimi olarak her konuda zayıf ve yetersiz kalmış, tam bir mirasyedilikle onun döneminde kazanılan başarıları ve başarıların ötesinde itibar ve prestiji yerle bir etmiştir…
Sadece birkaç değişiklikle aynı nüveyi korumakta olan M. Akif Üstündağ başkanlığındaki, çiçeği burnunda federasyon boğazımızda tüy bitercesine yüzlerine anlattığımız, yazıp çizdiğimiz tablodaki yanlışları yıllar sonra görebilme vizyonuyla (!) bazı hatalarını kabul ederek iyileştirme kararları alıp, dediğimize gelmiş bulunmaktadır…
Oysa tüm bunları, yanlışları ve yetersizlikleri görmeleri, voleybolumuzun Diojenlerine danışarak, bu duruma düşmemeleri, zamanı boşa, başarısızlıklarla heba etmemeleri pekala mümkündü…
Ama onlar inatla ve hırsla bildiklerini okuyup voleybolumuza verdikleri zarar ve hasarın üstünü örtseler de sonunda başarısızlıkların altında ezildiler; bizleri de ziyadesiyle üzdüler…
M. Akif Üstündağ Başkan bazı olumlu hamleler yapmadı değil ?… Bunları görüyor, takdir ediyoruz… Ancak geçmişteki birçok kırıcı, dökücü ve inadının tetiklediği bencillik yüzünden samimiyetine çoğu kişi gibi inanmakta güçlük çekiyoruz…
İnsanların çapı etrafındakilerin çapı kadardır…
Bir kişiyle sıkı dost olmak, ona takılmak, peşinden koşmak, bir bakıma geleceğini ona emanet etmektir…
Ayrıca kişinin kalitesi yanıbaşında yer alan ve çevresinde dolanan dostlarından, iş ortaklarından belli olur…
Bunlar bir nevi ya kişinin aklının da kılavuzları ya da onu kılavuz kabul edip dümen suyunda kulaç atanlardır…
Ben Diojen olma ihtiyacı hissettim, elimden fenerimi almaya kalkıştılar…
Şimdilerde projektörle dolaşıyorum…
Umarım aydınlatarak gündüze çevirdiğim gecelerde bazıları yukarılardan aldıkları sanal destekle “Dediğim dedik !… En iyi ben bilirim !…” inadıyla karanlıkta kalmazlar, kimseleri de bırakmazlar ?…
EVOLEYBOL.COM 