Bu gün 23 nisan…
Ama maalesef neşe dolamıyor insan !…
Bu gün 23 nisan…
Uluısal Egemenlik ve Çocuk Bayramı…
Dünyada çocuklarına bayram armağan eden, tüm dünya çocuklarını bu bayram içerisinde misafir ederek kucaklayan tek ülke TÜRKİYE…
Bu gün 23 nisan…
Tüm yurtta bu bayram coşkuyla maalesef sadece yüreklerde kutlanabiliyor ?…
Yaşasın kayıtsız, şartsız milletin olan “EGEMENLİK” !…
Yaşasın kahraman bir ırkın, ATATÜRK’ÜN ÇOCUKLARI” !…
Bu gün 23 nisan…
Ulusal Egemenlik Bayramı…
Acaba hangi egemenlik bu ?…
Kayıtsız şartsız milletin olan mı ?…
Yoksa ?…
Bu gün sadece yüreklerimizde coşacak, yukarılardan atılacak nutuklarda kalan egemenlikten nasıl gurur payı çıkartabiliriz ?…
23 Nisanlard beni hep güldüren bir tablo ile karşıılaşırız…
Güldüren ve de düşündüren…
Göstermelik, imaj senaryolarıyla allanıp pullanan bir seronomi organize (!) edilir…
Çocuklar devlet büyüklerinin koltuklarına otururlar… O koltuğu ısıtmış olanlar da ayakta, onların karşılarına geçerler, türlü komiklikler keserek rol yapmaya, ahkam kesmeye çalışırlar…
Çalışırlar çalışmasına ama bir türlü beceremezler !… Zira koltuklarına oturttukları çocukların kendilerinden, çikolata, gofret, gazoz isteyeceklerini sananlar, akıllı bıdıklar tarafından kendilerine yöneltilen sorular, istekler ve eleştiriler karşısında bocalarlar, cevap vermekte zorlanırlar, epey de terlerler…
Çünkü çocuklar, yaşamın her türlü üç kağıdını, edepsizliğini, yalakalığını, dönekliğini, bencilliğini hileleriyle, cambazlılarıyla onlarca sene özümsemiş bu büyüklerinin yanında çok saf, temiz ve masumdurlar… Bu güzellikleri de ister istemez sorularına yansır, ürkütücü bir hal alır…
Bu gün 23 nisan…
Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı…
Çocuklarımız senede bir kere olsun, bizlere bir şeyleri anlatmaya, anımsatmaya çalışırlar…
Ama bizler, ne yazık ki büyük olduğumuz için (!) anlamakta zorluk çekeriz !…
Onlar sadece istemekle ve sormakla kalırlar !…
Senede bir gün !…
Bazılarına uzun ve ters gelse bile ?…
PEKİ YA SOKAK ÇOCUKLARINI DÜŞÜNEN VAR MI ?…
Böylesine anlamlı bir günde sokak çocuklarını hesaba katmayan, onların sorunlarını, çektikleri sıkıntıları ve acıları örmezden gelen, asırlar öncesine köklü koca bir devlet nasıl oluyor da sınırsız maddi ve manevi gücünü onlar için kullanmıyor, kullanamıyor ?…
Ortak özellikleri, ilgisiz, kopuk, ciddi ekonomik, perişan psikolojık aileler içerisinde başlayan, sokaklara, kimsesizliğe, uyuşturucuya taşan bu dramatik tablo, onları dışlayan toplumun iticiliği, öfkesi ve güvensizliğiyle trajik boyuta varmakta ve kanayan bir yara olarak hala vicdani bir şevkatle müdahale beklemekte…
Bugün 23 nisan !…
Unutmayalım onların da günü…
Onları senede 1 gün bile hatırlamayacak nasırlı kalplere rağmen ?…
Bugün 23 nisan…
Maalesef neşe dolamıyor insan…
EVOLEYBOL.COM 